Doel of middel?
Waarschijnlijk is het je niet ontgaan dat wij superblij zijn met de erkenning die ISQua aan Planetree heeft toegekend voor de normen die wij gebruiken! Deze normen hanteren wij bij de coaching en begeleiding van zorgorganisaties, maar vormen ook het kader bij onze Mensgerichte Zorg Certificering. Een enorm belangrijk instrument dus.
Wij hebben het updaten van onze normen (na 5 jaar werd het tijd) gekoppeld aan het proces tot het verkrijgen van deze ISQua erkenning. Zo werd ons proces een doel én een middel.
Over het middel kan ik kort zijn. De ons opgelegde criteria waren duidelijk en de essentie erachter gaf betekenis en die hebben we benut om tot betere normen te komen.
Het grote voordeel van een doel hebben is dat je met focus gaat werken. De tijdlijn dwingt je tot besluiten en zet druk op de zaken die je maar voor je uit blijft schuiven. Ja, ook bij Planetree gebeurt dat…
Maar helpt het doel ook bij het doorvoeren van veranderingen? Bij mij werkt dat wel zo! Het is mijn stok achter de deur. Het doel motiveert mij stappen te zetten, ook die stappen die niet prettig zijn. Een gewaardeerd bestuurder vertelde me ooit dat het doel van de certificering in zijn organisatie mede lag in het aanpakken van de dossiers die pijn doen, omdat ze anders blijven liggen.
Wil je in een organisatie plezier ervaren aan zo’n doel dan helpt het wanneer de essentie achter het doel je inspireert. Door hier samen aan te werken maak je energie en creativiteit vrij en dat leidt tot weer werkplezier, ook als het om extra inspanning(en) vraagt.
Vaak hoor ik dat er draagvlak nodig is om de kar te trekken. Volgens mij een echt Nederlands polderdingetje… Ik ben er lang in meegegaan, maar zag dat het draagvlak – zeker in grote complexe organisaties – vaak juist de rem op de kar werd. Door de jaren heen ben ik hier dan ook anders naar gaan kijken. Voor mij is belangrijk dat het doel zinvol is, want dat inspireert. Het maximale draagvlak dat ik waardevol vind gaat over het commitment samen een reis te maken waarbij nog onzeker is wat we onderweg tegenkomen met de belofte goed voor elkaar te zorgen ook bij pijnlijke besluiten.
Inhoudelijk kijk ik met zeer veel plezier terug op onze ISQua (v)erkenningsreis.
Was de reis altijd fijn? Nee, bij tijd en wijle werd ik er gek van. Maar goed, het doel was inspirerend genoeg en het commitment van het grootste deel van mijn collega’s was gelukkig sterk.
Nu is het even tijd voor feest en daarna aan de slag met (slechts enkele) verbeterpuntjes. Een nieuw doel!
Ik wens je inspirerende doelen en volharding in je reis.
Liefs, Marita
